Ο τίτλος του επίκαιρου αυτού γραφτού μπορεί να τεθεί και ως ερώτημα και μάλιστα με μια προέκταση: «Ποιο είναι το νόημα της Αναστάσεως του Χριστού και ποια η σπουδαιότητά του για τον σύγχρονο κόσμο;».
Βεβαίως, η απάντηση δεν δίνεται, όσο πρέπει, στον περιορισμένο χώρο ενός άρθρου. Ωστόσο, στο πλαίσιο αυτό και με συντομία θα πρέπει να λεχθεί ότι η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί μια από τις θεμελιωδέστερες αλήθειες της χριστιανικής πίστεως. Απ’ αρχής υπήρξε η βάση του αποστολικού κηρύγματος, ο δε Απόστολος Παύλος διδάσκει κατηγορηματικά: «Είδε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις ημών» (Α’ Κορινθ. 15,14).
Γι’ αυτήν την πρωταρχική σημασία του το γεγονός της αναστάσεως έλαβε κεντρική θέση και στη λατρεία της Εκκλησίας όχι μόνο καθ’ εαυτό ως εορτή, η οποία ήδη και από πολύ ενωρίς με έξοχη πράγματι λαμπρότητα εορταζόταν, αλλά και στον κύκλο των κατά εβδομάδα εορτών, ώστε η Κυριακή, ως κατ’ εξοχήν ημέρα αναμνήσεως του γεγονότος της Αναστάσεως, να αποβεί η ιερότερη ημέρα της Εβδομάδος.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, προπαντός σε αντίθεση προς τις άλλες χριστιανικές ομολογίες, οι οποίες εξαίρουν περισσότερο τη σημασία του Σταυρικού θανάτου του Χριστού, η Ανάσταση κατέχει την κεντρικότερη θέση της όλης θρησκευτικής ζωής, ένεκα του οποίου αυτή χαρακτηρίζεται δικαίως ως η Εκκλησία της Αναστάσεως. Απ’ εδώ εξηγείται και το ότι η Ανάσταση, συντελούσης και της περιόδου της Ανοίξεως, εορτάζεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία με μοναδικό, θα έλεγε κανείς, ενθουσιασμό. Με έξαρση και μεγαλοπρέπεια καθώς και ότι αυτή έχει συνδεθεί με την εν γένει πνευματική, αλλά και την εθνική ακόμη ζωή των διαφόρων Ορθόδοξων λαών, ασκήσασα έκδηλη επίδραση και στη λογοτεχνία και στα ήθη και έθιμά τους.
Ιδιαιτέρως υπογραμμίζουμε πόσο για μας τους Ελληνες, οι οποίοι ένεκα ιστορικών λόγων, έχουμε συνυφασμένη τη ζωή μας με την Ορθοδοξία, η Ανάσταση ή η Λαμπρή, όπως αλλιώς την ονομάζουμε, είναι συνδεδεμένη με την εθνική μας ζωή, δεδομένου ότι στα 400 χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς οι Ελληνες έδωσαν στην εορτή και συμβολικό νόημα ως προς την ανάσταση του Εθνους, ευχόμενοι με το ´Χριστός Ανέστη´ την Ανάσταση της Ελλάδος.
Ως προς το νόημα της μεγάλης αυτής εορτής, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι, εκτός φυσικά από τη σημασία που έχει ως θρησκευτική πίστη, ενδυναμώνουσα πνευματικά και οδηγούσα στην αληθινή ψυχική λύτρωση τον άνθρωπο, είναι συγχρόνως για τον σημερινό κόσμο ένα πολύτιμο μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδος.
Κουρασμένος ο σημερινός άνθρωπος από τις μάταιες θεωρητικές αναζητήσεις. Πληγωμένος και από πολλά απογοητευμένος, μπορεί από την Ανάσταση του Χριστού, ως η μοναδική διαυγής πηγή χαράς, να αντλήσει αισιοδοξία και ελπίδα και για τον εαυτό του και για την κοινωνία στην οποία ζει. Ο θάνατος, το άλλοτε τραγικότατο αυτό γεγονός, κατανικηθείς γίνεται ´πύλη ανάγουσα στην ζωή´, ο δε πόνος και τα παθήματα εν γένει, θεωρούμενα πλέον υπό το πρίσμα της Αναστάσεως, αποβαίνουν υπέροχος μοχλός όχι μόνο για την ψυχική ανέλιξη και πρόοδο, αλλά και για την εν γένει κοινωνική προκοπή, ώστε, έπειτα από κάθε Γολγοθά να μπορεί κανείς με αισιοδοξία να αναμένει την ανάσταση. Την ανάσταση, την οποία στην πληρότητά της, προώρισται ο άνθρωπος να γνωρίσει και να απολαύσει την ένδοξη αιωνιότητα.
Ατύχημα είναι ότι στην υλιστική εποχή μας οι άνθρωποι, κατά μεγάλο ποσοστό, αν δεν αρνήθηκαν την πίστη, την έχουν πάντως περιορίσει σε μια άγονη τυπικότητα, η οποία αφήνει ανέγγιχτη και ανεπηρέαστη την καρδιά τους. Σ’ αυτό οφείλεται το ότι και το γεγονός της Αναστάσεως, με το υψηλό και λυτρωτικό νόημά του, δεν εξαντλεί στον σύγχρονο κόσμο την ευεργετική δύναμή του, η οποία παροχεύεται μόνο διά του αγωγού της Πίστεως.
Από τη βαριά, καταθλιπτική νύκτα που μας κυκλώνει, υψώνεται χαρμόσυνη φωνή, φωνή εγερτήρια των ψυχών. Φωνή αθανασίας και δόξας του ανθρώπου που επίστεψε, αγάπησε και αφοσιώθηκε στον δοξασμένο Θεό!
Χριστός Ανέστη!
{Πηγή δημοσίευσης: https://www.haniotika-nea.gr/ , του Αρχιμανδρίτη Ιγνάτιου Θ. Χατζηνικολάου, θεολόγου}
