Ένα αποχαιρετιστήριο τραπέζι στις αναστημένες ψυχές, λίγο πριν επιστρέψουν στον τόπο τους, πραγματοποίησαν την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος οι κάτοικοι του Θρυλορίου συνεχίζοντας για ακόμη μια χρονιά το ταφικό έθιμο που έφεραν οι πρόγονοί τους από τον Πόντο, σε μια συγκέντρωση που ξεκίνησε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ποντίων Θρυλορίου «Η Κερασούντα και το Γαρς».
Στο χώρο των νεκροταφείων αποχαιρέτησαν λοιπόν τους νεκρούς τους, οι οποίοι σύμφωνα με την παράδοση, είναι ανάμεσά τους μέχρι τις 12 το μεσημέρι, και μετά επιστρέφουν «στα τόπαινά τους».
Το σημαντικότερο στην εκδήλωση αυτή είναι το γεγονός ότι έχει καθιερωθεί και ενταχθεί στη ζωή του Θρυλορίου, όπως ήταν παλιά, σημείωσε η πρόεδρος του Συλλόγου κ. Χρύσα Μαυρίδου, που τόνισε πως φέτος, παρόλο που δεν έγινε εκτεταμένη ενημέρωση, οι Θρυλοριώτες πλέον το θεωρούν δεδομένο ότι θα έρθουν στο χώρο και θα αναβιώσουν το έθιμο.
Και αυτό το θεωρεί σημαντικό, γιατί δεν είναι πολλά τα έθιμα που έχουν πλέον μπει στην καθημερινότητα και στη ζωή των ανθρώπων. «Έπιασα τον εαυτό μου σήμερα να λέω ότι δεν θα μπορούσα να λείψω από ένα τέτοιο τραπέζι και να μην συμμετέχω, και φαντάζομαι πως όλοι όσοι βρίσκονται σήμερα εδώ έτσι νιώθουν και έτσι σκέφτονται» επεσήμανε χαρακτηριστικά η ίδια.
Σε αυτό το έθιμο, τρώνε με τους νεκρούς τους και τους αποχαιρετούν, μιας και σύμφωνα με την παράδοση, την ημέρα του Αγίου Πνεύματος επιστρέφουν στον τόπο τους.
Αυτή η παράδοση αναφέρει πως με την ανάσταση του Κυρίου του Πάσχα, επιστρέφουν στη γη και όλες οι ψυχές, και βρίσκονται ανάμεσα μας μέχρι την ημέρα του Αγίου Πνεύματος, όταν και στις 12 το μεσημέρι επιστρέφουν στον τόπο τους.
Για αυτό και τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του οικισμού στηνόταν ένα τραπέζι, όχι κανονικό όπως γίνεται σήμερα, αλλά ακριβώς έξω από τον αυλόγυρο των νεκροταφείων, όπου έστρωναν κουρελούδες με τον «μιζέτερο» να τους τακτοποιεί στη σειρά και στο πώς θα καθίσουν.
Τότε, όπως και τώρα, έφερναν ότι νοστιμότερο έχει η Ποντιακή Κουζίνα, με φελία, (αυγόφετες), κεράσια, πισία, πιροσκί, ρυζόγαλο, και έτρωγαν σε ένα τραπέζι χαράς, μιας και έτρωγαν με τους νεκρούς τους, αποχαιρετώντας τους με λύπη γιατί τους αποχωρίζονται αλλά και με την προσδοκία ότι θα τους ξαναδούν την επόμενη χρονιά.
{Πηγή δημοσίευσης: hhttp://paratiritis-news.gr/, του Κωνσταντίνου Μαρκενδούδη, 30/5/2018}
