«Χθες πρωτόγονοι. Σήμερα εξελιγμένοι. Αύριο Θεοί/ και τα παιδιά μας, απόγονοι κι αυτοί Θεών» Πρ.Κυζιρίδης, Μετάστασις
«Η κατανομή της ευθύνης ανάμεσα στους πολιτικούς, τους πνευματικούς ανθρώπους, τους επιχειρηματίες και της νέας γενιάς δεν είναι τόσο εύκολη και τόσο δεδομένη»[Αλέκος Παπαδόπουλος, Η επικράτηση του φόβου, Καθημερινή Κυριακής 3/2/19]. Ανεξάρτητα από το ποσοστό συμμετοχής κάθε κατηγορίας στην παρακμή προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει ν’ αναλύουμε την κατάσταση με όρους λαϊκής συνενοχής.
Άλλωστε το όραμα της συλλογικής ευημερίας ουδέποτε λειτούργησε στη χώρα αφού οι διασπαστικές τάσεις (τοπικισμοί, συντεχνίες κ.λπ.) πάντοτε κατίσχυαν. Άλλωστε οι έννοιες και το περιεχόμενο «κοινότητα», «δημόσιο συμφέρον» προϋποθέτουν κάποιον να εμπνέει και να κινητοποιεί χωρίς να λαϊκίζει κεντροδεξιοαριστερά, ν’ αντιμάχεται τις ακραίες φωνές δίχως να χρησιμοποιεί τα ίδια «όπλα», να μην ανακυκλώνει τα ίδια πρόσωπα και να μην παπαγαλίζει τα ίδια τσιτάτα. Άλλωστε στην Ελλάδα δεν ρωτάμε πια αν υπάρχουν αβγά του φιδιού αλλά μαλλώνουμε για το ποιός τα εκκολάπτει καλύτερα. Άλλωστε η αυτονομιμοποίηση του δεξιού αυταρχισμού και της αριστερής [;] ιδεοληψίας δεν έχουν αφήσει πολλά περιθώρια για πολιτικό πολιτισμό και διοικητικό ορθολογισμό.
Πέραν της διαπλοκής όλων με όλους (πολιτικοί με επιχειρηματίες, επιχειρηματίες με διανοούμενους, παλιοί με νέους, υπέρκοσμος με υπόκοσμο) η Πατρίδα σπάνια διακρίθηκε στα «συλλογικά αθλήματα». Το να προβάλλεις Ελύτη, Ρίτσο, Σεφέρη, Θεοδωράκη και άλλους δεν σημαίνει ότι έχει ανέβει το γενικό επίπεδο πολιτισμού του λαού. Η θολούρα και όχι η κουλτούρα χαρακτηρίζουν όλες τις μεταπολιτευτικές γενιές.
Άρα; Δεν υπάρχει Άρα. Ίσως όμως να υπάρχει Αρά, μία δηλαδή Κατάρα του Γένους που σκοτώνει ηγέτες πριν καν γεννηθούν ή συκοφαντεί ήρωες επειδή διέφεραν από τον όχλο ή τον μέσο όρο.
Δεν φταίει η δική μας γενιά για την παρακμή. Ίσως να μη φταίει καμμιά γενιά. Η χαλασμένη μήτρα της ελληνικότητας φταίει. Κι αυτό δεν διορθώνεται εύκολα.
ΥΓ. Όπως ένας δικτάτωρ είναι δικτάτωρ είτε συμβαδίζει, είτε όχι με τα συμφέροντα της Παγκοσμιοποίησης, είτε είναι αρεστός ,είτε δηλώνει «αριστερός», έτσι και η εξαγωγή Δημοκρατίας, όπως και η εξαγωγή Επανάστασης, είναι ανεπίτρεπτες διαδικασίες στο σύγχρονο κόσμο. Τόσο δύσκολο είναι να συμφωνήσουμε και σε αυτό;
{Πηγή δημοσίευσης: http://paratiritis-news.gr/, του Γιάννη Πανούση, 11/2/2019}
