Στα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της Βορείου Ελλάδας, της Μακεδονίας και της Θράκης, θα μπουν τα στελέχη του Συλλόγου Ατόμων με Κινητική Αναπηρία και Φίλων ν. Ροδόπης «ΠΕΡΠΑΤΩ» ούτως ώστε να ενημερώσουν τους φοιτητές αλλά και το ακαδημαϊκό προσωπικό αυτών για την αναπηρία σαν χώρο ένταξης και συμπερίληψης μέσα στην κοινωνία.
Ο Σύλλογος «ΠΕΡΠΑΤΩ» όπως ανακοινώθηκε στις αρχές του μήνα, εμπεριέχεται στην λίστα των 43 επιλεχθέντων φορέων και συλλογικοτήτων οι δράσεις των οποίων θα χρηματοδοτηθούν στο πλαίσιο του έργου «Νεανικές Δράσεις» του Υφυπουργείου Μακεδονίας – Θράκης.
Τα project που κατατέθηκαν και εγκρίθηκαν παρουσιάστηκαν σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης και αναμένεται να χρηματοδοτηθούν από το εθνικό σκέλος του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων του ΥΜΑΘ, με την αρωγή της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς.
Η ιδέα για το project του «ΠΕΡΠΑΤΩ» ανήκει στον κινηματογραφιστή και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου κ. Σπύρο Νταντανίδη, ο οποίος όντας φοιτητής της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ έγινε αποδέκτης μίας πρότασης από έναν συμφοιτητή του για τη διοργάνωση μίας ομιλίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την καταπάτηση της καθημερινότητας ενός ατόμου με αναπηρία υπό νομική σκοπιά τόσο την Ελλάδα όσο και στα Βαλκάνια.
«Θα περίμενε κανείς το ευρύ κοινό να γνωρίζει έστω τα πολιτικά ορθώς εκφραζόμενα για την αναπηρία»
Όπως εξήγησε ο ίδιος, καλεσμένος στην εκπομπή «Με το Ν και με το Β» του «Ράδιο Παρατηρητής 94fm», «ξεκίνησε η ιδέα να κάνουμε διαλέξεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για να καταλάβουν οι άνθρωποι που ειδικεύονται σε κάτι ως επιστήμονες, ότι η αναπηρία είναι ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας, που και σε επίπεδο αριθμών αγγίζει το 11% της ελληνικής κοινωνίας». Όπως τόνισε ο ίδιος, σε συνέχεια της πρώτης αυτής ιδέας και δεδομένων άλλων «ελλείψεων» ή άγνοιας που παρατηρεί κανείς σε δομές, όπως νοσοκομεία που όπως τόνισε «θα περίμενε κανείς ότι το ευρύ κοινό γνωρίζει έστω τα πολιτικά ορθώς εκφραζόμενα για την αναπηρία» έγινε αντιληπτή η ανάγκη για αλλαγή.
«Βλέποντας διάφορα παραδείγματα αντιληφθήκαμε ότι απαιτείται μια κάποια αλλαγή και αποφασίσαμε πως σε συνέχεια αντίστοιχων ομιλιών κ.ο.κ. σε σχολεία που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί από τον Σύλλογο, θα πρέπει να αναφερθούμε και στα πανεπιστήμια και κυρίως σε αυτά εκτός των ορίων της Ροδόπης» τόνισε ο ίδιος, σημειώνοντας πως η κατάληξη αυτού ήταν το περιεκτικό και σαφές project της ενημέρωσης των μελών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Οι ενημερώσεις αυτές θα «τρέξουν» τον προσεχή Μάρτιο, με την ομάδα έργου του Project, σταθερά μέλη της οποίας αποτελούν ο ίδιος και η κ. Στέλλα Αργυροπούλου, ενώ ανάλογα με τον τομέα του τμήματος στο οποίο θα πραγματοποιούνται αυτή θα «διανθίζεται» από εξειδικευμένο κάθε φορά ομιλητή από την ομάδα και τους εθελοντές του Συλλόγου «ΠΕΡΠΑΤΩ».
Πέραν της αναπηρίας ως ένα δεδομένο της καθημερινότητας, στόχος των ομιλιών αυτών είναι και η κατανόηση από πλευράς των φοιτητών των επαγγελματικών ευκαιριών που υπάρχουν στον εκάστοτε επαγγελματικό χώρο, εξήγησε ο κ. Νταντανίδης, δίνοντας το παράδειγμα της προσβασιμότητας σε ό,τι αφορά τα Πολυτεχνικά Τμήματα ή ακόμα και την πολιτικά ορθή διατύπωση του λόγου σε σχολές δημοσιογραφίας, τόσο για τη δική τους «επαγγελματική αποκατάσταση όσο και για την βελτίωσης, μέσω διαφόρων καινοτομιών που μπορεί να επιτύχουν, της βελτίωσης της ζωής των ατόμων με κινητικές αναπηρίες».
Ποσοστά ρεκόρ για την σχολική διαρροή ατόμων με αναπηρία στην Ελλάδα
Ερωτηθείς για το περιεχόμενο των παρουσιάσεων ο κ. Νταντανίδης εξήγησε πως η κάθε επίσκεψη θα έχει διάρκεια περίπου τριών ωρών, ξεκινώντας από την αξιολόγηση του σκεπτικού των φοιτητών, δια μέσου ερωτηματολογίων ούτως ώστε να καταγραφούν οι απόψεις τους σχετικά με ένα άτομο που αντιμετωπίζει κινητική αναπηρία. Ακολούθως θα παρουσιάζονται στοιχεία σχετικά με την εκπαίδευση επικεντρώνοντας στην σχολική διαρροή ατόμων με αναπηρία που τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, όπως τόνισε, είναι τεράστια αγγίζοντας ποσοστά που ξεπερνούν το 50%.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε «η ιδρυματοποίηση είναι το μοντέλο μας. Η σχολική διαρροή έχει να κάνει και με την έλλειψη υποδομών, αλλά πρωτίστως με το σκεπτικό του πολίτη, του αναπήρου και της οικογένειάς του. Μετά έχει να κάνει με τις υποδομές, με τον ρατσισμό -δεν τον θέλουμε στο σχολείο μας, δεν βολεύει να τα αλλάξουμε όλα για ένα παιδί-, κλπ. Αυτό είναι σύνηθες και συμβαίνει σχεδόν καθημερινά και στην περιοχή μας, και στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια και την Ευρώπη».
Κλείνοντας ο ίδιος αναφέρθηκε στην υφιστάμενη κατάσταση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της χώρας ως προς την προσβασιμότητά τους για τα άτομα με αναπηρία για να εξηγήσει πως «υπάρχουν σχολές στην Ελλάδα που είναι πολύ μπροστά, όπως στην Κρήτη που υπάρχει ένα στάνταρ ακαδημαϊκής πορείας για κάποιον ανάπηρο φοιτητή, ωστόσο σε γενικότερο επίπεδο τα Πανεπιστήμια της Ελλάδας χρειάζονται πολύ δουλειά».
{Πηγή δημοσίευσης: http://paratiritis-news.gr, της Νατάσσας Βαφειάδου, 23/2/2019}
