Εκείνος έχασε τη ζωή του και ο συμπολεμιστής του από το Τυχερό Έβρου, ο Βαγγέλης Χατζόπουλος όταν συναντηθήκαμε συμπλήρωνε 9 δεκαετίες ζωής και παρά το προχωρημένο γήρας, θυμόταν πολύ καλά έναν συμπολεμιστή του στο Αλβανικό Έπος. Πιο τυχερός, έζησε για να θυμάται και να διηγείται με κάθε λεπτομέρεια τις ηρωικές στιγμές της νιότης. «Δεν φοβηθήκαμε στιγμή στη ζωή μας» δήλωνε ο ίδιος και δάκρυζε όταν αναφέρονταν στον άγνωστο ήρωα αεροπόρο από το Σουφλί.
«Δεν φοβηθήκαμε στιγμή στη ζωή μας»
«Μια ζωή ακόμη θα ήθελα για να διηγηθώ τις στιγμές εκείνες.» μας είχε για το Αλβανικό Έπος συμπληρώνοντας: «Ήμασταν γεροί, έξυπνοι και δεν φοβόμασταν καθόλου. Δεν φοβηθήκαμε στιγμή στη ζωή μας, αυτό έχω να το λέω.» Το 1940-41 βρέθηκε στην περιοχή «τρία Αυγά», χειριζόταν ένα αντι-αεροπορικό. «Ο Σπύρος Κοβατζής μας βοηθούσε πολύ. Πέντε ιταλικά σμήνη να ερχόταν τα αντιμετώπιζε όλα, τέτοιο πράγμα δεν ξαναείδα με τα μάτια μου.»
Σύμφωνα με τον συμπολεμιστή του: ««Τον έβαλαν στο μάτι» οι Ιταλοί, οι απώλειες που μετρούσαν εξ αιτίας του ήταν πάρα πολλές και κατέρριψαν το αεροπλάνο του.» Ο συγκυβερνήτης του ήταν από τα Λάβαρα , ονομάζονταν Τσέρης, αυτός πρόλαβε κι εγκατέλειψε το αεροπλάνο με το αλεξίπτωτο. Ο Κοβατζής κάηκε ζωντανός, δεν εγκατέλειψε το αεροπλάνο του.
Λένε ότι η μάνα του είπε στο μνημόσυνο του γιου της: « Χάρηκα που έκανα ένα τέτοιο δώρο στην πατρίδα».
«Κάναμε παρέα. Μάλιστα μια φορά που είχαμε μείνει από τροφές ήταν ο μόνος που ρίσκαρε και την ζωή του ακόμη για να μας ρίξει λίγες γαλέτες. Μας έσωσε άπειρες φορές. Ήταν συνέχεια με το χαμόγελο στα χείλη. Δεν φοβόταν ποτέ. Πριν τη μάχη έλεγε: «Άντε, πάμε τώρα να ξεμπερδεύουμε με τους Ιταλούς και συνεχίζουμε μετά την κουβέντα».» Με τον συγκυβερνήτη του ηρωικού αεροπόρου συναντήθηκαν αργότερα στο Τορόντο.
«Γίναμε φίλοι για να μιλάμε και οι δυο συνέχεια για τον αεροπόρο ήρωα μας. Δεν είχε προλάβει να δημιουργήσει οικογένεια, ήταν είκοσι δύο χρονών παλικάρι. Λένε ότι η μάνα του είπε στο μνημόσυνο του γιου της: « Χάρηκα που έκανα ένα τέτοιο δώρο στην πατρίδα». Ήθελα να τη βρω, δεν τα κατάφερα. Ήθελα να πω σε κάποιον από την οικογένεια, πόσο μεγάλος ήρωας ήταν! Οι Γερμανοί αργότερα σκότωσαν και τον αδερφό του, ήταν φωτογράφος, τον κατηγόρησαν για κατασκοπία και τον εκτέλεσαν.»
«Δεν φοβόμασταν τίποτα, τη ζούσαμε τη ζωή»
Ο αγωνιστής του 40 επέστρεψε ζωντανός και στα μετέπειτα χρόνια ταξίδεψε σχεδόν σε όλο τον κόσμο . «Έζησα και στον Τορόντο του Καναδά. Σαν την Ελλάδα, όμως, δεν βρήκα όμορφο τόπο.» Από όλα αυτά τα χρόνια κρατά τον αγώνα. «Αν ξέρω κάτι καλά είναι να δουλεύω , δεν έχω σταματήσει στιγμή να δουλεύω. Δεν την φοβάμαι τη δουλειά.»
Και από τα χρόνια της νιότης; «Ότι παίζαμε τα χρόνια μας σαν κομπολόγια δεν φοβόμασταν τίποτα, τη ζούσαμε τη ζωή.» Άνθρωποι που ζούσαν τη ζωή τους, μα και όταν χρειάστηκε δεν δίστασαν, πάνω στον ανθό της νιότης τους, να την παίξουν κορώνα γράμματα και κάποιοι από αυτούς να την θυσιάσουν, όπως ο άγνωστος στους πολλούς ήρωας αεροπόρος από το Σουφλί.
Ποιος ήταν ο ήρωας αεροπόρος του Σουφλίου
Γεννήθηκε το 1918 στο Σουφλί Έβρου. Τον Απρίλιο του 1939 κατατάχθηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού Σύρου. Αποφοίτησε τον Μάρτιο του 1940 με τον βαθμό του Έφεδρου Ανθυπασπιστή και τον Ιούλιο του ίδιου έτους μετατάχθηκε στην Αεροπορία ως Έφεδρος Αρχισμηνίας Πολυβολητής-Βομβαρδιστής. Σκοτώθηκε στις 15 Νοεμβρίου 1940 εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή αναγνωρίσεως.
{Πηγή δημοσίευσης: https://www.evros-news.gr, Ρεπορτάζ-κείμενο:Μαρία Νικολάου, από ΕΡΤ Κομοτηνής, 29/10/2018}
