Σε καμία μουσουλμανική χώρα δεν υπάρχει διαδικασία εκλογής μουφτή.
Ούτε στην «κοσμική» Τουρκία ούτε στις χώρες όπου ή σαρία επιβάλλεται κατά τρόπο στυγνό, όπως η Σαουδική Αραβία ή ακόμη και το Αφγανιστάν τής εποχής των Ταλιμπάν.
Μόνο για την Θράκη, υποστηρίζει το καθεστώς της Άγκυρας την καινοφανή για τα δεδομένα της ισλαμικής πρακτικής (αν μή και θεολογίας) θεωρία, ότι οι μουφτήδες πρέπει να εκλέγονται.
Την αντίληψη βεβαίως των Τούρκων περί εκλογής την είδαμε στην πράξη, όταν ο εκλεκτός του Προξενείου της Κομοτηνής Αχμέτ Μέτε ονομάσθηκε μουφτής μέσα από μία ψευδεπίγραφη διαδικασία εκλογής «διά βοής», όπου πολλοί από τους παρισταμένους πιστούς δεν αντιλαμβάνοντο καλά-καλά τί γίνεται.
Το καταλάβαιναν μόνον οι εκπρόσωποι της Τουρκίας. Οι οποίοι θα πρέπει τώρα να καταλάβουν ότι η Ελλάς είναι ένα ευνομούμενο Κράτος, στο όποιο οι μουσουλμάνοι της μειονότητος της Θράκης είναι προστατευμένοι έναντι πάσης αυθαιρεσίας, περιλαμβανομένης και αυτής του καθεστώτος της Άγκυρας, η οποία θέλει να τους μετατρέψει σε φερέφωνα των επεκτατικών διαθέσεών της, οι όποιες εν τέλει θα αποβούν και εις βάρος δικό τους.
Άν αμφιβάλλουν κάποιοι, αρκεί μια επίσκεψις στην βόρειο Κύπρο για να διαπιστώσει πόσο υποφέρουν από την τουρκική κατοχή οι ίδιοι οι Τουρκοκύπριοι, ή για την ακρίβεια οι ελάχιστοι που έχουν απομείνει (περί τις 80.000) αφού όσοι μπόρεσαν έφυγαν για την Ευρώπη ήδη από το 1974.
Παρά ταύτα το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών επιδεικνύοντας περίσσεια θράσους εγκαλεί την Ελλάδα ότι δήθεν παραβιάζει την Συνθήκη της Λωζάννης. Πολύ σωστά το ελληνικό Υπουργείο άπαντά ότι: «Η Ελλάς δεν δέχεται μαθήματα για την εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης, του διεθνούς δικαίου και των αποφάσεων του ΕΔΑΔ, από την Τουρκία».
Η πραγματικότης όμως έγκειται στο γεγονός ότι με το τελευταίο Προεδρικό Διάταγμα που αφορά τις αρμοδιότητες των μουφτήδων της Θράκης μπαίνει «ταφόπλακα» στα σχέδια της Αγκύρας για άσκηση επιρροής στην περιοχή αυτή.
Η Ελλάς αναγνωρίζει όλα τα δικαιώματα που μπορεί να έχει ένας μουσουλμάνος στην χώρα του, περιλαμβανομένης ως γνωστόν και της δυνατότητος να επιλύει και τις αστικές διαφορές του προ του μουφτή και όχι του δικαστηρίου.
Αυτό θεσμοθετείται με το Προεδρικό Διάταγμα 52/2019, το όποιο δημοσιεύθη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (Τεύχος Πρώτο, Άρ. Φύλλου 90 της 11ης Ιουνίου 2019), αφού πέρασε από την προβλεπομένη νομική επεξεργασία του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Το Διάταγμα αυτό δίδει στον μουφτή όλες τις αρμοδιότητες που απαιτούνται, προκειμένου να ασκεί τα δικαστικά καθήκοντά του, αγνωρίζοντάς του ταυτοχρόνως το καθεστώς που απορρέει από το λειτούργημα που αναλαμβάνει εκ της ιδιότητάς του.
Και επειδή το λειτούργημα αυτό συνιστά άσκηση δικαστικής εξουσίας, είναι προφανές ότι δεν θα μπορούσε το ίδιο πρόσωπο να εκτεθεί σε εκλογική διαδικασία.
Πράγματι, σε ένα Κράτος δικαίου δεν μπορεί να υπόκειται σε εκλογή ο λειτουργός ο οποίος -συμφώνως προς το σχετικό ΠΔ- έχει δικαιοδοσία «επί γάμων, διαζυγίων, διατροφών, επιτροπειών, κηδεμονιών, χειραφεσίας ανηλίκων, ισλαμικών διαθηκών» κ.λπ. Δεδομένου δε ότι οι μουφτήδες της Θράκης έχουν συγκεκριμένη τοπική αρμοδιότητα, θα ήταν οξύμωρο να ψηφίζονται από τους κατοίκους των συγκεκριμένων περιοχών (εν προκειμένω του Έβρου για τον μουφτή Διδυμοτείχου, της Ροδόπης για τον μουφτή Κομοτηνής και της Ξάνθης για τον μουφτή Ξάνθης.)
Άλλωστε οι μουφτείες αποτελούν αποκεντρωμένες υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, τα έγγραφα που θα εκδίδουν δε, θα φέρουν στην προμετωπίδα όλα τα σημεία της Ελληνικής Δημοκρατίας, όπως προβλέπεται για τις υπηρεσίες του ελληνικού Κράτους εν συνόλω.
Θα σημειώσουμε εδώ ότι οι υποθέσεις των όποιων θα επιλαμβάνεται ο μουφτής θα συζητούνται «στην επίσημη γλώσσα του Κράτους ή στις γλώσσες των αιτούντων».
Αυτό σημαίνει ότι πέρα από τα ελληνικά, η συζήτηση μπορεί να γίνει στα τουρκικά, μπορεί όμως να γίνει και στα πομακικά.
Η απόφαση ωστόσο θα εκδίδεται ταυτοχρόνως στα ελληνικά και τα τουρκικά.
Ας μην υπάρξουν στο σημείο αυτό παρερμηνείες, καθώς τα οθωμανικά δεν είναι τουρκικά, ούτε βεβαίως είναι «η τουρκική γλώσσα γραμμένη με αραβικούς χαρακτήρες» όπως κάποιοι απλουστευτικά αναφέρουν.
Θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς «αρχαία τουρκικά), στον βαθμό που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί «αρχαία» μια γλώσσα του 7ου αιώνος!
Δεν παύει όμως να είναι η επίσημη γλώσσα στην οποία είναι γραμμένα και πολλά έγγραφα, όπως οι τίτλοι ιδιοκτησίας γης, τα όποια εμπίπτουν στην δικαιοδοσία των μουφτήδων.
Πιθανότατα οι Τούρκοι να δηλώσουν ενοχλημένοι για την εξέλιξη αυτή, μια και προφανώς θα ήθελαν τις αποφάσεις υποχρεωτικώς στην τουρκική γλώσσα.
Η απαίτησή τους αυτή όμως στερείται παντελώς ερεισμάτων, καθώς τόσο οι μουφτήδες όσο και οι διάδικοι είναι Έλληνες πολίτες, ο δε ισλαμικός νόμος ο οποίος έχει διατυπωθεί στα αραβικά εφηρμόζετο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (κληρονομιά της οποίας είναι η μουσουλμανική μειονότηα), στην οθωμανική γλώσσα.
{Πηγή δημοσίευσης: https://elthraki.gr, 25/6/2019}
