Την προηγούμενη εβδομάδα, οι εικόνες της μπουλντόζας επί των οδών Βυζαντίου και Αιμιλιανού Γρεβενών, που κατεδάφισε δύο προσφυγικές κατοικίες, ξεσήκωσαν αντιδράσεις σε όσους τα σπίτια αυτά αποτελούσαν δείγματα ιστορικής μνήμης τόσο του τόπου όσο και της ιστορίας των προγόνων τους.
Εικόνα που αντικρίζουμε συχνά τα τελευταία χρόνια, μιας και ο χρόνος, ως αμείλικτος εχθρός της μνήμης, απουσία παρεμβάσεων διατήρησής τους, βγαίνει νικητής. Είτε με την «διαμεσολάβηση» μηχανημάτων είτε απλώς με τη «διαμεσολάβηση» της φθοράς, τα αποτελέσματα των οποίων είναι τα ίδια.
Δύο χρόνια πριν, τον Ιούνιο του 2016, η αρχιτέκτονας κ. Τάνια Βεζυριαννίδου, ως πρόεδρος του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής της Περιφερειακής Ενότητας Ροδόπης, είχε μιλήσει για την ανάγκη διατήρησης της συλλογικής ιστορικής μνήμης, που φέρουν τα κτίρια μαζί τους, μιας και το εν λόγω όργανο «έχει ευθύνη και υποχρέωση σεβασμού και προστασίας όλων των πολιτιστικών, αστικών, πολεοδομικών, αρχιτεκτονικών και περιβαλλοντικών αξιών ενός τόπου».
Δύο χρόνια μετά, λίγους μήνες πριν την λήξη της θητείας της, η ίδια κάνει τον απολογισμό του έως τώρα έργου του Συμβουλίου, αλλά και το έργο του συνόλου Δήμου και λοιπών φορέων για τη διατήρηση της μνήμης των κτισμάτων αυτών, προτάσσοντας την ανάγκη ένταξης ιδιωτών στον αγώνα αυτό, τη διατήρηση οικιστικών συνόλων και όχι μεμονωμένων κτισμάτων και κυρίως την αφύπνιση όλων για την ευθύνη ανάδειξης του ιστορικού κέντρου της πόλης, που μόνο θετικά για την εξελικτική πορεία του τόπου μπορεί να λειτουργήσει.
Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη της Τάνιας Βεζυριαννίδου στην Νατάσσα Βαφειάδου.
{Πηγή δημοσίευσης: http://paratiritis-news.gr, 1/3/2018}
