Προς τον Ιερό Κλήρο και τον ευσεβή Λαό της καθ ἡμᾶς Ιεράς Μητροπόλεως
Χριστούγεννα Αδελφοί
Η Μητρόπολη των εορτών κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Το μέγα μυστήριο της πίστεως και της ευσεβείας συνίσταται στο ότι ο Αιώνιος, ο Άναρχος, ο Απρόσιτος, ο Ακατάληπτος, αλλά Φιλάνθρωπος Θεός κατέβηκε στη γη και έγινε άνθρωπος. Αυτή η φανέρωση του Θεού στον κόσμο μας, στην ζωή μας και στην ιστορία είναι «πάντων των καινών καινότατον, το μόνον καινόν υπό τον ήλιον» κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό.
Ο Ων γίνεται, ο Άναρχος άρχεται». Ο Δημιουργός και Κτίστης γίνεται δημιούργημα. Το θείο μυστήριο, το κεκρυμένο από τους αιώνες, το άγνωστο ακόμα και στους αγγέλους, αποκαλύπτεται τώρα στην εκ παρθένου γέννηση του Χριστού στη Βηθλεέμ.
«Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός». Γεννήθηκε στη Φάτνη Εκείνος που φιλοξενήθηκε στα σπλάχνα της θεοτόκου. Χώρησε ο αχώρητος που δεν τον χωρούν οι ουρανοί, χώρεσε μέσα στον χώρο και στον χρόνο, στη Φάτνη, χωράει μέσα στο Άγιο Ποτήριο.
Αυτές τις μέρες ψάλλουμε στις καταβασίες των Χριστουγέννων, «Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε, Χριστός επί γης υψώθητε».
Ο Χριστός κατέβηκε στη γη να ανέβει ο άνθρωπος στον ουρανό. Έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος κατά χάριν Θεός.
Αν κανείς ρίξει μια ματιά στον σύγχρονο κόσμο διαπιστώνει ότι σκληρύναμε.
Η αγάπη, η συμπόνια, η αισιοδοξία δύσκολα πλέον βρίσκουν στην καρδιά μας έδαφος μαλακό και εύφορο για να ριζώσουν και να ανθίσουν.
Σπόρο ελπίδας στέλνουν σήμερα οι ουρανοί. Άγγελοι διαλαλούν τα θυρανοίξια του Παραδείσου. Σοφοί μάγοι από την ανατολή εγκαταλείπουν τις ελπίδες ενός αλαζονικού πολιτισμού και αναζητούν την ζωηφόρο ελπίδα στην ταπεινή φάτνη που αποδείχθηκε ισχυρότερη από ηγεμόνες και συστήματα.
Απλοί βοσκοί φτάνουν στην κοιτίδα της πιο γλυκιάς ελπίδας και προσκυνούν το σαρκωμένο όραμα μιας καινούριας ζωής, μιας καλύτερης κοινωνίας, θεμελιωμένης στην δικαιοσύνη στην ειρήνη και την αγάπη.
Τα γήινα Χριστούγεννα ξεκίνησαν από καιρό. Οι πόλεις στολίστηκαν, φωτίστηκαν, έστησαν «Χριστουγεννιάτικα χωριά», χριστουγεννιάτικα δέντρα με μουσικές εκδηλώσεις. Πως είναι όμως τα φετινά Χριστούγεννα, έχουν χαρά η έχουν πόνο; Έχουν φως τα Χριστούγεννα φέτος; Αυτό το φως είναι εσωτερικό η μόνο εξωτερικό; Είναι κάποια ερωτήματα αδελφοί.
Την επομένη των Χριστουγέννων αφού σβήσουν τα φώτα τι γίνεται; Το πιο θλιβερό μετά την γιορτή είναι οι κάδοι, εκεί φαίνεται το στίγμα του πολιτισμού μας. Εκεί υπάρχουν τα καμμένα φώτα της γιορτής, σπασμένες γυαλιστερές μπάλες, τα μαραμένα δέντρα, τα περισσεύματα των φαγητών, γιατί η κρίση δεν χτυπάει με τον ίδιο τρόπο όλες τις πόρτες. Εκεί στους κάδους κάποιοι ανώνυμοι θα ψάξουν να βρουν τα θαμμένα Χριστούγεννα.
Γιατί τα Χριστούγεννα σήμερα τα ζούμε σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο ζούμε τα λαμπρά και χορτάτα, στο δεύτερο ζούμε τα θαμμένα και πεταμένα.
Αυτά τα δεύτερα Χριστούγεννα θα τα αναζητήσουν οι φτωχοί, οι άστεγοι αδελφοί μας, εκείνοι για τους οποίους κουνάμε το κεφάλι όταν τους βλέπουμε. Τα γήϊνα, τα κοσμικά Χριστούγεννα όταν τελειώνουν αφήνουν πίσω ένα εσωτερικό, απροσδιόριστο κενό, μια μυστική μελαγχολία.
Γι’ αυτά τα Χριστούγεννα κουραζόμαστε και ξοδεύουμε. Αδιάφορα και κουρασμένα τα ζούμε, γρήγορα και εύκολα τα ξεχνούμε. Όμως τι σχέση μπορεί να έχει με αυτά τα Χριστούγεννα ο Χριστός, αναρωτηθήκαμε;
Εκτός όμως από τα Χριστούγεννα του περιτυλίγματος αδελφοί υπάρχουν και τα Χριστούγεννα τα αληθινά, τα Χριστούγεννα με τον Χριστό. Είναι αυτά που βιώνει ο πιστός με την μετάνοια και την εξομολόγηση, την συμμετοχή στη θεία Ευχαριστία, με την αληθινή αγάπη για τον διπλανό του όλο το χρόνο και όχι μόνο μερικές ημέρες τον Δεκέμβριο.
Είναι τα Χριστούγεννα της πραγματικής και μόνιμης χαράς, την οποία χαρά εύχομαι πλούσια σε όλους αδελφοί.
Διάπυρος προς τον τεχθέντα Κύριον ευχέτης
Ο Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου
Παντελεήμων
{Πηγή δημοσίευσης: https://www.thraki.com.gr/, 25/12/2018}
