Η πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Άννα Πατρωνίδου, με τη βοήθεια συλλόγων, έφερε στην επιφάνεια τα δημοτολόγια των ετών ’27 και ’35!
Τα δημοτολόγια του 1927 και του 1935 ήρθαν στην επιφάνεια, στον οικισμό της Αιγείρου. Έγγραφα ιστορικά, τα οποία ανταποκρίνονται σε οικογένειες, απόγονοι των οποίων ακόμη συναντώνται στην Αίγειρο. Πρόκειται για μια ωραία πρωτοβουλία της προέδρου του οικισμού Άννας Πατρωνίδου, με τη βοήθεια του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγείρου και του Συλλόγου Γυναικών Αιγείρου.
Σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς η Αίγειρος ιδρύθηκε το 1923, όμως σύμφωνα με πιο σωστές ιστορικές καταγραφές το έτος 1927 ήταν το καθοριστικό έτος ίδρυσης του χωριού. Άρα, αυτή η καταγραφή των δημοτών, εκτός από την αυταξία της, αποτελεί κι έναν τρόπο εορτασμού των 90 ετών από την ίδρυση. “Πριν από τρία χρόνια ψάχνοντας μέσα στον χώρο του παλιού δημαρχείου, ανακάλυψα τα δημοτολόγια του ’27 και του ’35”, μας λέει η κα. Πατρωνίδου και διηγείται πως “το πρώτο δημοτολόγιο είναι σε φωτοτυπία, γιατί το πρωτότυπο μάλλον είναι χαμένο. Και μάλιστα σε αυτό το δημοτολόγιο αναγράφεται η Αίγειρος ως Κιρ Τσιφλίκ, όπως και ονομαζόταν παλιά η περιοχή.
Σε αυτό καταγράφηκαν οι πρώτες οικογένειες που ήρθαν από Αίγειρο και από Ανατολική Θράκη, μεταξύ αυτών 22 οικογένειες από το Γιουβαλί. Στο δημοτολόγιο του ’35 υπάρχει μια ακόμη οικογένεια που εγκαταστάθηκε. Όμως, κάποιες οικογένειες που εμφανίζονται το ’27 δεν εμφανίζονται το ’35. Εκεί, μάλιστα, εμφανίζονται και κάποιες γυναίκες από το Καλημέρι, οι οποίες και είναι παντρεμένες με Ανατολικοθρακιώτες από άλλα μέρη της Ανατολικής Θράκης”.
Πράγματι, πριν καθιερωθεί ως “Αίγειρος”, το χωριό ονομαζόταν Κιρ Τσιφλίκ, δηλαδή στα ελληνικά “τσιφλίκι”, χαρακτηρισμός που δεν γνωρίζουμε πως αποδόθηκε. Οι κάτοικοι του χωριού ήρθαν ως πρόσφυγες από την Ανατολική Ρωμυλία και, συγκεκριμένα, από το χωριό Καβακλί (σήμερα Τοπόλοφγκραντ Βουλγαρίας) και την Κεσσάνη της Ανατολικής Θράκης (σήμερα στην Τουρκία).
“Από τότε που σταμάτησα να εργάζομαι στη δημοσιογραφία, βρίσκω πολλές καταγραφές και ευρήματα οι οποίες πιστεύω πως πρέπει να δοθούν στην κοινωνία. Πολλά πράγματα στην Αίγειρο δεν τα γνωρίζουν”, εξηγεί η κα. Πατρωνίδου, που πάντοτε έτρεφε αγάπη για την ιστορία και τον πολιτισμό. Η ίδια ανακαλεί και κάποια ονόματα που συναντιόνταν και τότε και τώρα. Δαλκιδέοι, Βασιλκαριδέοι, Σκουλαριδέοι, Κουτσαμπεριδέοι, κι αναφέρει το όνομα Δούκας Δουκίδης, που ναι μεν υπήρχε στην καταγραφή του ’27 όχι όμως και στου ’35.
Στο τέλος, η κα. Πατρωνίδου καταλήγει με το μήνυμά της ότι “η Αίγειρος φέτος κλείνει 90 χρόνια ζωής και μαζί με τους δυο συλλόγους, πιστεύω ότι στο μέλλον θα κάνουμε πολλά πράγματα για τον τόπο”.
{Πηγή δημοσίευσης: http://www.xronos.gr/, του Διονύση Βοργιά, 12/7/2017}
