Με στόχο την ανάδειξη του πολιτισμού, γενικότερα, και της 7ης Τέχνης, όπως χαρακτηρίζεται η Τέχνη του Κινηματογράφου, πραγματοποιήθηκε το διήμερο «Εξερευνώντας τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό» με την παρουσία νέων σκηνοθετών από την Κομοτηνή που διαπρέπουν σε πανελλήνιο, αλλά και διεθνές επίπεδο.
Από τις δράσεις δεν έλειψε ο διάσημος σκηνοθέτης κ. Γιάννης Σμαραγδής, που βρέθηκε στην Κομοτηνή στις 4 Μαρτίου μιλώντας με θέμα «Λάμπει μέσα μου εκείνο που αγνοώ, ωστόσο λάμπει», ενώ ο Δήμος Κομοτηνής του απένειμε τιμητική πλακέτα, αναγνωρίζοντας την συμβολή του στον πολιτισμό.
Ο κ. Σμαραγδής τόνισε την σημασία των ακριτικών περιοχών, μίλησε για τα μελλοντικά του σχέδια και την θέση της Ελλάδας στον κόσμο. Έκρινε αρνητικά τη συμπεριφορά των διοικούντων της «υδροκέφαλης Αθήνας», οι οποίοι παραμελούν την ελληνική περιφέρεια, διαχωρίζοντας τον εαυτό του και τονίζοντας τη σημασία της Περιφέρειας για την ανάδειξη της τέχνης, ενώ κλείνοντας ανέδειξε την άποψή του για τη θέση της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
«Η υδροκέφαλη Αθήνα δεν δείχνει την αγάπη της στην επαρχία»
«Απόψε είναι η βραδιά της Κομοτηνής, μιας ακριτικής περιοχής που – για μένα τουλάχιστον έχει σημασία- αφού είμαι και εγώ ακρίτας, με καταγωγή από την Κρήτη», υπογράμμισε με θέρμη, για να συμπληρώσει πως «κατά έναν περίεργο τρόπο, τα έργα μου έχουν ως κεντρικούς χαρακτήρες πρόσωπα της Περιφέρειας».
Ο κ. Σμαραγδής παρομοίωσε τους ακρίτες με τους φύλακες των Θερμοπυλών και έκρινε αρνητικά την στάση όσων διοικούν τα πνευματικά ζητήματα, μιας και «η υδροκέφαλη Αθήνα δεν δείχνει την αγάπη της στην επαρχία, που στην ουσία αποτελεί την πραγματική πρωτεύουσα της Ελλάδας». Ο ίδιος διαχώρισε τη θέση του από αυτήν την αντιμετώπιση, μιας και θεωρεί ότι τα σημαντικότερα πράγματα λαμβάνουν χώρα, όχι στο αθηναϊκό κέντρο, αλλά στην περιφέρεια. Αν και αυτήν την περίοδο είναι ιδιαίτερα πολυάσχολος, ετοιμάζοντας την επόμενη ταινία του, δέχθηκε μετά χαράς να επισκεφθεί την Κομοτηνή για να «κινήσει την πόλη με τον δικό του τρόπο», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε.
Αναφερόμενος στα μελλοντικά του σχέδια, ενημέρωσε πως για τις ανάγκες της νέας του ταινίας, που έχει ως σημείο αναφοράς τον συγγραφέα, Νίκο Καζατζάκη, πρόκειται να ταξιδέψει στις Βρυξέλλες, αλλά και στην Γαλλία, όπου η παραγωγή θα προβληθεί για την Unesco, μιας και δημιουργήθηκε υπό την αιγίδα της. Το γεγονός δεν είναι τυχαίο, όπως εξήγησε ο σκηνοθέτης, μιας και ο Καζατζάκης είχε εργασθεί για κάποιο χρονικό διάστημα στα γραφεία της Unesco στο Παρίσι. Εξάλλου, ο κ. Σμαραγδής φροντίζει πάντοτε να δηλώνει «παρών» σε κάθε προβολή ταινιών του στο εξωτερικό, μιας και, όπως είπε ο ίδιος «με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το πώς προσλαμβάνει τα ελληνικά θέματα ένας άνθρωπος με διαφορετική κουλτούρα».
«Όταν τελειώνει μία προβολή ταινίας παρατηρώ τους ανθρώπους, για να δω αν τα μάτια τους είναι φωτισμένα»
«Τα έργα είναι προστατευόμενα, αυτόφωτα και ελεύθερα από το δημιουργό τους. Τα έργα και οι ταινίες είναι στη διαθεσιμότητα του κοινού, αλλά ο σκηνοθέτης έχει ‘’φύγει’’», είπε εκμυστηρευόμενος πως συχνά συνηθίζει να παρατηρεί το κοινό στην έξοδο ενός κινηματογράφου μετά την προβολή της ταινίας, για να δει «αν τα μάτια των ανθρώπων είναι φωτισμένα».
«Δεν υπάρχει καλύτερο βραβείο από το να μεσολαβεί κανείς να γίνουν έργα για τους δικούς του ανθρώπους, αυτούς που τον γέννησαν και τον αγαπούν»
Η γεωγραφική θέση ενός ανθρώπου δεν αποτελεί κανέναν περιορισμό, συνέχισε απαντώντας σε ερώτηση για το αν μία πόλη, όπως η Κομοτηνή, μπορεί να προσφέρει τα κατάλληλα ερεθίσματα σε έναν σκηνοθέτη. «Κατάγομαι από την Κρήτη, αυτό, όμως, δεν με εμπόδισε να κάνω αυτό που θέλω», συνέχισε, για να εξηγήσει πως αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για τον ίδιο είναι να οργανώσουν οι άνθρωποι τον προσωπικό εσωτερικό τους χώρο και να κάνουν κάτι χρήσιμο για τους υπόλοιπους, κυρίως αυτούς που τους γέννησαν. Εξάλλου, ο κ. Σμαραγδής θεωρεί πως δεν υπάρχει καλύτερο βραβείο από το να μεσολαβεί κανείς να γίνουν έργα για τους δικούς του ανθρώπους, «αυτούς που τον γέννησαν και τον αγαπούν».
Ο ίδιος εκτός από την σκηνοθεσία, έχει ασχοληθεί, επιπλέον, με τη συγγραφή, ενώ οι δύο ρόλοι του δεν αλληλοσυγκρούονται, αλλά συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. «Το 1962 έγραψα ένα μικρό διήγημα με τίτλο ‘’Η Ελαφίνα της Πλατείας Χαλανδρίου’’. Το διήγημα αναφέρεται στην γνωριμία μου με την γυναίκα μου, με την οποία είμαστε μαζί εδώ και σαράντα χρόνια», είπε θέλοντας να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.
«Κατά βάθος όλοι είμαστε Έλληνες»
Κλείνοντας, ο σκηνοθέτης που πρεσβεύει την χώρα μας σε διεθνές επίπεδο υπογράμμισε πως «είμαστε τυχεροί που είμαστε Έλληνες, γιατί μεγάλα πρόσωπα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, όπως ο Γκαίτε και ο Σίλερ που τον διαμόρφωσαν αποφασιστικά έλεγαν πως κατά βάθος όλοι είμαστε Έλληνες». «Επομένως» συμπέρανε «το να είναι κανείς Έλληνας δεν είναι εθνολογικός προσδιορισμός, αλλά ιδιότητα και πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι για αυτό και να γινόμαστε όλο και καλύτεροι και χρήσιμοι για τους υπόλοιπους. Αυτό σημαίνει να έρθουμε κοντύτερα στα μεγάλα πράγματα που γεννάνε τους πολιτισμούς αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους».
{Πηγή δημοσίευσης: http://www.paratiritis-news.gr/, της Χαράς Καϊμάκη, 6/3/2018}
