Έως σήμερα δύο ελληνικές πόλεις έχουν καταφέρει να τιμηθούν με το συγκεκριμένο βραβείο: τα Χανιά και η Κομοτηνή (τις έχω επισκεφτεί και τις δύο και μπορώ να πω ότι το αξίζουν). Για τα προσβάσιμα Χανιά, που έλαβαν ειδική μνεία πριν δύο χρόνια, σας έχω γράψει πριν μερικές εβδομάδες. Έφτασε λοιπόν η ώρα να μιλήσουμε και για την προσβάσιμη Κομοτηνή, που τιμήθηκε πέρυσι!
Θα μπορούσα να σας γράψω μερικά λόγια εγώ και να τελειώσει εκεί, αλλά νομίζω ότι είναι πιο ενδιαφέρον να μας τα πει ένας ντόπιος. Και δεν υπάρχει καλύτερος για αυτό από τον Σπύρο Νταντανίδη, γέννημα θρέμμα Κομοτηναίος. Εκτός από καλός μου φίλος, αξίζει επίσης να πω ότι ο Σπύρος είναι ένας ανάπηρος της νέας φουρνιάς, που αγαπάει πολύ τον τόπο του, είναι ενεργός και συμβάλλει στην πρόοδό του συνεχώς. Δεν είναι υπερβολή να πω ότι χωρίς εκείνον πιθανώς να μην ερχόταν η διάκριση που προανέφερα.
Παρακάτω έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε τη συνέντευξη που μου έδωσε, όπου μιλάμε για την Κομοτηνή, το Βραβείο, το μυστικό της επιτυχίας και άλλα ενδιαφέροντα.
Η Κομοτηνή είναι ιδιαίτερα μαγευτική τα βράδια
Καλώς όρισες στο The Trawheeler Σπύρο! Πες μας δυο λόγια για το ποιος είσαι και ποια η σχέση σου με την Κομοτηνή.
Καμίλ μου, πρώτα από όλα σε ευχαριστώ που βρίσκομαι στο The Trawheeler. Είμαι ο Σπύρος Νταντανίδης, κινηματογραφιστής/παραγωγός βίντεο, τελειόφοιτος Νομικής και περήφανο μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Περπατώ ως ανάπηρος πολίτης. Η σχέση μου με την Κομοτηνή ξεκινάει πριν από 24 χρόνια όταν και γεννήθηκα. Έχω μεγαλώσει στην Κομοτηνή, και είμαι πάντα εδώ με εξαίρεση τρία χρόνια που σπούδαζα στο εξωτερικό από όπου και επέστρεψα. Είμαι υπεύθυνος για κάποια βίντεο του visitkomotini.com και ασχολούμαι και με δραστηριότητες/εμπειρίες τουριστικού κυρίως χαρακτήρα στην νεοσύστατη Upiria ως accessibility manager.
Ο θρύλος λέει ότι κάμποσοι ανάπηροι φεύγουν από την Αθήνα και άλλες μεγάλες πόλεις για να ζήσουν μόνιμα εκεί. Ισχύει; Αν ναι, γιατί γίνεται αυτό πιστεύεις;
Κι εσύ θα ξαναέρθεις κάποια στιγμή. Δεν θα μας γλιτώσεις! Η αλήθεια είναι πως αρκετά ανάπηρα άτομα έχουν μεταναστεύσει κατά καιρούς στην πόλη της Κομοτηνής. Όμως οι περισσότεροι δεν μένουν, επειδή ακόμα κι αν βρίσκουν φίλους, οικογένεια και σχέσεις στην Κομοτηνή κάποια στιγμή θέλουν να επιστρέψουν στον τόπο τους και στους ανθρώπους τους. Οπότε θα έλεγα πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι έρχονται στην πόλη μας, βρίσκουν ένα περιβάλλον χωρίς εμπόδια και μια κοινωνία που δεν σε αποκλείει, μαθαίνουν «κόλπα» για την καθημερινότητα τους αν έρχονται σε επαφή με τον Περπατώ και το ΚΕΑΔΑ (Κέντρο Εκπαίδευσης στην Αυτόνομη Διαβίωση Αναπήρων ατόμων) και έτσι αγαπούν το σώμα τους γιατί κατανοούν στην πράξη πως δεν είναι αυτό που τους εμποδίζει, αλλά το περιβάλλον όταν αυτό δεν τους υπολογίζει ως ίσους. Το περιβάλλον της Κομοτηνής αποτελεί -και λόγω της επίπεδης γεωμορφολογίας της πόλης- ένα περιβάλλον φιλικό προς χρήστες, χρήστριες αμαξιδίου έχοντας πολλές και καλές ράμπες στον αστικό ιστό, στις γειτονιές, στα δημόσια κτήρια και στα καταστήματα.
Άρα δεν αποτελεί έκπληξη που την προηγούμενη χρονιά η Κομοτηνή κέρδισε ειδική μνεία στο Ευρωπαϊκό Βραβείο Προσβασιμότητας 2021 (συγχαρητήρια παρεμπιπτόντως!). Όταν λέμε ότι η πόλη είναι προσβάσιμη τι εννοούμε; Απλά έχει ράμπες;
Δεν έχει απλά ράμπες, ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΡΑΜΠΕΣ. Αλλά και προσβάσιμα μέσα μαζικής μεταφοράς, θέσεις πάρκινγκ για οχήματα αναπήρων, ασανσέρ στα σχολεία γενικής εκπαίδευσης, στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης για ανθρώπους με νοητικές βλάβες που αλλιώς θα έμεναν σε ίδρυμα, προσβάσιμες παραλίες στο γειτονικό Φανάρι και στην Αρωγή και πολλά άλλα. Το κυριότερο είναι, όμως, πως με τα χρόνια και με την ανεμπόδιστη μετακίνηση των αναπήρων πολιτών, η προσβασιμότητα έγινε βασικό χαρακτηριστικό της Κομοτηνής αλλά και των Κομοτηναίων. Τα ανάπηρα άτομα κυκλοφορούμε κι έτσι είμαστε ορατά με όσα θετικά συνεπάγονται από αυτό.
Πως έγινε προσβάσιμη; Ποιο είναι το μυστικό που πρέπει να γνωρίζουν άλλες ελληνικές πόλεις για να πετύχουν κάτι αντίστοιχο;
Η πόλη δεν έγινε προσβάσιμη επειδή βάλαμε τον δήμαρχο στο αμαξίδιο και του είπαμε ανέβα το σκαλί. Αυτό δεν πιάνει. Έγινε ένα βίντεο το 2002 με δυο παραπληγικούς χρήστες αμαξιδίου, τον Μπιλάλ και τον Χαμδή, να προσπαθούν να περιηγηθούν στα αστικά πεζοδρόμια. Αφού αυτό το βίντεο παίχτηκε σε μια δημόσια εκδήλωση, ο τότε δήμαρχος, ο πρόσφατα εκλιπών Τάσος Βαβατσικλής, ζήτησε από τον Περπατώ (νεοσύστατος τότε σύλλογος αναπήρων, ανεξάρτητος από ομοσπονδίες ομπρέλες) να του πει που και πως να γίνουν οι ράμπες. Έτσι ξεκίνησε. Συνεχίστηκε με αδιάκοπη παρουσία των αναπήρων στην πόλη και με δυναμικές τοποθετήσεις σε καθετί που μας αφορά. Ανάπηροι που δεν είχαν να χάσουν τίποτα άλλο από την κλεισούρα στο σπίτι τους, τον αποκλεισμό και τον φόβο του ιδρύματος. Αυτοί οι άνθρωποι έχουμε γίνει αγαπητοί από τους τοπικούς φορείς επειδή ξέρουν πως είμαστε αρωγοί σε κάθε σωστή κίνηση ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης και πως κάνουμε πάντα κριτική σε κινήσεις που αποκλείουν εμάς, τους συνανάπηρούς μας και τα εμποδιζόμενα άτομα. Το μυστικό λοιπόν της Κομοτηνής βρίσκεται στην δυνατή φωνή των αναπήρων και στα ανοιχτά αυτιά των φορέων που διοικούν μια μικρή κοινωνία όπως η δικιά μας.
Πάμε πάλι στο Βραβείο Προσβάσιμης Πόλης του 2021. Ποια ήταν η διαδικασία που ακολουθήσατε μέχρι να υποβάλλετε την αίτηση; Πες μας τα βήματα που κάνατε, πόσοι εμπλέχτηκαν κλπ.
Αυτή είναι μια διαδικασία που έκανε ο Δήμος Κομοτηνής μαζί με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Κατατέθηκε η αίτηση που μπορεί να βρει όποιος θέλει από το EU ACCESS CITY AWARDS και έγινε και ένα βίντεο που παρουσιάζει σημαντικά σημεία της πόλης.
Όταν μαθεύτηκε ότι η Κομοτηνή βραβεύτηκε, πως το υποδέχτηκαν οι τοπικές αρχές, οι δημότες αλλά και όλοι οι υπόλοιποι; Το περιμένατε;
Δυστυχώς ήρθε σε μια περίοδο που ήμασταν λίγο ή πολύ σε lockdown. Οπότε δεν το γιορτάσαμε όπως θα θέλαμε. Δεν ξέρω ποιος το περίμενε και ποιος όχι, αλλά ξέρω πως έφερε ικανοποίηση για ένα έργο που γίνεται εδώ και σχεδόν 20 χρόνια.
Τι σημαίνει για την Κομοτηνή αυτή η διάκριση; Τι κερδίσατε;
Η Κομοτηνή οφείλει να υπερασπιστεί τον τίτλο της. Οπότε αυτό που κέρδισε είναι ένα παραπάνω κίνητρο για μια συμπεριληπτικη κοινωνία.
Άλλαξε τίποτα αυτή η βράβευση;
Η επιτυχία φέρνει όρεξη για παραπάνω επιτυχία. Η πόλη θα βελτιωθεί κι άλλο κι αυτή είναι η βασική αλλαγή που επιζητούμε.
Παρά την σημαντική προσπάθεια που έχει γίνει ως τώρα, για την προσβασιμότητα και την συμπερίληψη όλων, γνωρίζω ότι δεν είναι όλα τέλεια. Προσωπικά σε ποιους τομείς θα έλεγες ότι χρειάζεται λίγη δουλειά ακόμη;
Ξεκινάμε από το παλιό κέντρο της Κομοτηνής και τα νεοκλασικά κτίρια που αρκετά μπήκαν σε σχεδιασμό για να γίνουν προσβάσιμα όπως πήρε το αυτί μου. Έπειτα πιστεύω πως πρέπει να κινηθούν παραπάνω οι επιχειρηματίες της πόλης για να κάνουν τις επιχειρήσεις τους προσβάσιμες. Τέλος, πρέπει να βελτιώσουμε την προσβασιμότητα για ανθρώπους με άλλες βλάβες εκτός των κινητικών.
Ας κάνουμε και λίγο promo, μέχρι να κάνω ένα σωστό αφιέρωμα στην Κομοτηνή. Εκτός από προσβασιμότητα λοιπόν, τι άλλο cool έχει η πόλη; Γιατί να έρθουμε;
Η Κομοτηνή είναι μια πόλη πολλών πολιτισμών, αρωμάτων και ήχων. Έχει φαγητό που δεν θα βρεις αλλού στην Ελλάδα αλλά και ιστορίες που δεν θα ακούσεις στην Σαντορίνη. Είναι μια μικρή πόλη, με μικρά διαμάντια ιστορίας, που την γυρνάς εύκολα και ευχάριστα ενώ παράλληλα βρίσκεσαι σε κοντινή απόσταση από την θάλασσα και το βουνό για να απολαύσεις και την φύση. Παραδίδει μαθήματα νυχτερινής ζωής από τον Σεπτέμβρη ως τον Ιούλη και διαθέτει εξαιρετικό κρασί από την πανέμορφη γειτονική Μαρώνεια.
Για κλείσιμο, πες μας τα τοπ 3 αγαπημένα σου σημεία στην Κομοτηνή και στην επόμενη επίσκεψή μου δεσμεύομαι να πάω σε όλα!
Επειδή έχεις ξαναέρθει και σε πήγα όπου προλάβαινα, θα πω σημεία που δεν είδες
- Το παλαιό μνημείο Ολοκαυτώματος στο πάρκο του θερινού θεάτρου.
- Η πίσω αυλή της Δημοτικής Αγοράς το μεσημέρι με μεζέ και ούζο.
- Το παγκάκι μπροστά από το Ρολόι και το Γενί Τζαμί όταν έχει βρέξει, ο ήλιος δύει και κοιτάς την Ερμού και στο βάθος το ηλιοβασίλεμα.
Σε ευχαριστώ πολύ!
Εγώ ευχαριστώ ρε!
{Πηγή δημοσίευσης: https://www.xronos.gr/, από http://thetrawheeler.com/, 24/8/2021}
