Από τα 74 γεφύρια που συναντάμε στην Θράκη, τα 54 βρίσκονται στο νομό Ξάνθης και είναι μονότοξα, δίτοξα, ή πολύτοξα. Αρκετά από τα γεφύρια είναι κτισμένα στην κοίτη του Κόσυνθου και θα τα δείτε ακολουθώντας τον δρόμο που οδηγεί από την Ξάνθη στη Σταυρούπολη και τον Εχίνο. Τα περισσότερα  έπαψαν να χρησιμοποιούνται μετά το 1925, όταν φτιάχτηκε ο ασφαλτόδρομος. Ξεχωρίζει το μισογκρεμισμένο γεφύρι του Αβδούλ Χαμίτ (στο 4ο χλμ. Ξάνθης – Σταυρούπολης), από λευκή πέτρα της περιοχής. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1904, την περίοδο της Τουρκοκρατίας, γι’ αυτό και φέρει ισλαμικά σύμβολα.

Η αντοχή των γεφυριών στον χρόνο εντυπωσιάζει. Η τεχνοτροπία τους μοιάζει μ’ αυτή των γεφυριών της Ηπείρου, επειδή το έδαφος της περιοχής επέβαλλε, μαζί με τους διάσπαρτους οικισμούς, την κατασκευή γεφυριών με μοναδικό υλικό την πέτρα. Έχουν από  ένα έως έξι τόξα. Όπως αναφέρει ο Μιχάλης Δ. Πασαλής στο λεύκωμα «Τα πέτρινα γεφύρια της Ξάνθης και της υπόλοιπης Θράκης», οι κύριοι κατασκευαστές των γεφυριών της Ροδόπης, εκτός από τα μπουλούκια των ηπειρωτών και μακεδονιτών μαστόρων της πέτρας, ήταν οι Δουλγέρηδες από τη Φιλιππούπολη. Έκτιζαν τα πάντα: σπίτια, τζαμιά, μιναρέδες, εκκλησίες, καμπαναριά, βρύσες και, βέβαια, γεφύρια. Χαρακτήριζαν τους εαυτούς τους πολυτεχνίτες, αλλά και ερημοσπίτες, αφού ταξίδευαν συχνά και ομαδικά προκειμένου να αντιμετωπίζουν τους ληστές οι οποίοι τους επιτίθεντο συχνά-πυκνά. Όσο περνούσαν τα χρόνια την τεχνική του κτισίματος των πέτρινων γεφυριών υιοθέτησαν ντόπιοι τεχνίτες της ορεινής Ροδόπης κι έτσι πολλά από αυτά που βλέπετε σήμερα έχουν φτιαχτεί από εκείνους.